قیر و قیف!
این وبلاگ نوشتن من هم با مشکل فوق الذکر مواجه شده. هروقت پای کامپیوتر فرصتی پیش میاد، حرفام یادم نمیاد. و هروقت حرفی برای گفتن دارم، دسترسی نیست.
البته نه بخاطر امکانات، چون من غیر از خونه و محل کار جایی نیستم و خوشبختانه در هردو جا کامپیوتری هست که 24 ساعته و با سرعت بالا به اینترنت وصل باشه. حتی اغلب اوقات نیاز به روشن کردنشم نیست چون همیشه روشنه! مشکل از زمانهای موجود برای افکار متفرقست. معمولا وقتی حرفها یادم میاد که یا توی راه و در قطار هستم، یا توی رستوران در حال خوردن نهار و یا نهایتا (با عرض شرمندگی خدمت خدا!) در حال نماز!!
آدم