منم همون که این گفت!
یک چیز جالبی که اینجا تو وبلاگا هست اینه که جمله فوق رو به خوبی و راحتی میشه عملی کرد. خیلی راحت از مطالب جای دیگه میشه استفاده کرد و بسته به سلیقه و انصاف، ارجاع ادامه مطلب، یاد یا اشاره یا لینک یا هرروش دیگه رو هم بکار برد!
چند وقت پیش امید هم خیلی قشنگ به یکی دو مطلب اشاره کرده بود که در واقع خودم هم خیلی وقتها بهش فکر میکردم و چون میخواستم منم بهش اشاره کنم یاد این داستان افتادم و ادامه قضایا!
از بدیهایی که نوشتن و انتقال مطلب به این صورت داره یکی عدم انتقال صحیح منظور و بخصوص احساسات هست که خیلی وقتها میتونه باعث سوءتفاهم بشه متاسفانه. اینه که همیشه آدم باید نگران باشه از اینکه جواب معکوس نگیره. مخصوصا وقتایی که داره احساسات بیشتری خرج یک مطلب میکنه در عین حالی که به اون مطلب و تاثیرش حساسیت بیشتری پیدا میکنه، احتمال انتقال درست اون احساسات کمتره.
یکی دیگه هم که بعضی وقتها فکر منو مشغول میکنه مسئولیت ناشی از نوشتنه. وقتی قراره مطلبی رو یک عده زیاد بخونن و خوب طبیعتا میتونه تاثیرات کم یا زیادی رو روی اونا بگذاره، طبیعتا آدم باید کمی بیشتر در این مورد فکر کنه. البته خوشبختانه من که چیز خاص یا بدردخوری نمینویسم که بخواد به کسی خط خوب یا بد بده. ولی گاهی اوقات با خودم فکر میکنم وبلاگهایی مثل ویولت یا دوستان دیگه ای که ظاهرا نباید چندان مشکلی داشته باشن، مطالب مفید و مثبتی مینویسن هم به نوع دیگه ای مسئولیت پیدا میکنن بدون اینکه خودشون بخوان. اینو مثلا میشه از بعضی از کامنتهایی که اونجا نوشته میشه فهمید.
خود این مطلب هم از جمله همونهایی هست که آدم نمیتونه منظورشو درست برسونه و ممکنه برداشت نادرست بشه. ولی خوب چه میشه کرد دیگه، باید بلاخره آدم حرفاشو اینجا بنویسه. زیاد جدی نگیرین.
آدم