مشکلات دو طرفه
به نظر من که همیشه مشکلات در طرفه هستن. اگه حتی یکی از طرفین بی عیب و نقص باشه بلاخره مساله یجوری رفع میشه.
در مورد بچه ها هم همینطوره. خیلی وقتا هست که نداشتن چیزی از طرف ما باعث میشه که تحمل برخی از کارهای اونا رو نشه کرد و ناراحتی پیش بیاد. حالا یا آدم پول نداره و مثلا در نتیجش نمیتونه برخی از خرابکاریهای بچه ها رو که بعدا از طریق مالی قادر به جبران اونها نیست تحمل کنه. یا وقت نداره و نمیتونه برای ناز و اداها و کارهای ساده و کودکانه اونها وقت بیشتری رو صرف کنه!
البته شاید توی اینطور شرایط نشه تقصیر هیچکدوم از طرفین دونست ولی بلاخره ناراحتی و رنجش بد و سخته چه بچه از والدین و چه برعکس. برای من که همیشه دو طرفست. هروقت با فینگیل دعوا میکنم بغیر از ناراحتی از کار اون بعدا خودم هم شدیدا ناراحت و خجالت زده میشم. ولی چکار کنم که بازم نداریه!
پ.ن. بعد از نوشتن این دو مثال برای نداری والدین، یاد مساله همیشگی پول و خوشبختی افتادم! شک کردم که آیا اگه اون دوتا رو داشته باشیم (به میزان دلخواه!) بازم چیزی هست که نداشتنش در این مورد خاص، مشکل ساز باشه؟! (آره هست سلامتی جسمی و روحی)
لعنت به همه این نداشته ها. این خدا هم واقعا بیکار بوده ها این همه داستان درست کرده خودشو هم از تنهایی در آورده هم سرگرم کرده. نامرد!
آدم