رنگ رخساره
میگن رنگ رخساره خبر میدهد از سر درون. ماها هم که رخساره ای که از همدیگه و دوستانمون اینجا میبینیم همین پیشونی وبلاگه. خلاصه اینکه این وضع اینجا نشون دهنده گرفتاری و بی دل و دماغی ساکنان غار آدم و حواست. چون و چراش خوب خیلی چیزا میتونه باشه و هرچقدر هم آدم ارتباطش با دوستان یا اطرافیان کمتر باشه، این دلایل بیشتر درون ریز میشن و اگه آدم خودش فکری به حال خودش نکنه، ناجیی پیدا نخواهد شد. (اگرچه بازاریابی برای وبلاگ و نوشته های بی در و پیکر آدم کار جذابی نیست و آدم احساس بدی بهش دست میده که همینطوری بخواد همه جا رو بگرده و کامنتهای چاق سلامتی کیلویی بده ولی حداقل از نظر روابط عمومی و دوستیابی خوبه. حداقل گذر چند نفری توی رو دربایستی هم که شده از این طرفا میفته که گاهی به آدم دلداری بدن یا بشه ازشون مشورتی گرفت.)

دیگه اینکه، وقتی یه شیب صدمتری 30 درجه ای و پشت بندش به اندازه دو طبقه پله رو دویدم، دیدم که واقعا نکشیدن یعنی چی! و فهمیدم که دیگه دوره رزمی و به در و دیوار مشت زدن و جفت پا رو شکم همدیگه پریدن گذشته. شاید هم با تنبلیهام به دست خودم گذشتوندمش!

آدم