اعتیاد!
من از امروز میرم تو تَرک! اگرچه معتقدم بهتره آدم حرف رو با عملش بیان کنه ولی دوست داشتم اینو حداقل برای خودم بنویسم. امیدوارم یادم نره. قبلن هم چند بار دوزمو پایین آوردم ولی باز حواسم پرت شده رفته بالا!
مخصوصا از وقتی تصمیمم جدی تر شد که حوا با این همه گرفتاریش سعی میکنه به من کمک کنه که یخورده اوضاع کارام روبراه تر بشه، بعدش من با این اینترنت بازیم کارو خراب میکنم. بد اعتیادیه. آخه بدیشم اینه که خیلی هم بد نیست! یعنی لزوما گشت توی اینترنت برای علافی و بازی نیست و خیلی وقتاش در مورد مطالب بدرد خوره و حتی مرتبط به حواشی کار. ولی آدمو از اصل روند کار دور میکنه و بدون اینکه متوجه بشی خورد خورد میری سراغ مطالب حاشیه ای که حداقل اون موقع وقتش نیست. دیگه گشتهای متفرقه مثل وبلاگ که گناه کبیرست توی خیلی از شرایط فعلی! (ولی فقط معصومین از اون گناها نمیکنن! آدم خوبا هم کمی!!)
اصلا باید وقتایی رو که اینطوری تلف میکنم حساب کنم تا حساب کار دستم بیاد. جریمه هم اینکه اگه کم نشد، همینجا زمانهای هرروز رو بنویسم تا آبروم بره!
آدم