برخورد نزدیک از نوع اول! (فرنگ 4؟)
حتما تا حالا برای شما پیش اومده که توی راه یک نفر دیگه از طرف مقابل شما بیاد و برای رد شدن از کنار هم مشکل پیش بیاد. البته از اون مشکلها نه ها! اول هردوتون میرین سمت راست، بعد هردو سمت چپ، خلاصه این کوششهای مذبوحانه اونقدر تکرار میشه تا به هم میرسین و خلاصه با یه مکث مجبورین یجوری از کنار هم رد شین که به هم برخورد نکنین. این مشکل توی ایران زیاد پیش میاد و بارها چه برای خودم و چه مردم دیگه دیدم و گهگدار باعث خندست. ولی یه چیز جالب اینجاست که واسه این فرنگیا خیلی به ندرت این مساله پیش میاد!
تاحالا دیدم بعضی جاهای دیگه هم در این مورد صحبت شده و این مشکل رو ناشی از قضیه تعارف موجود در فرهنگ ما دونستن. البته این ارتباط مساله قابل قبولی هست ولی به نظر من یه خصوصیت دیگه ایرانیا هم به این قضیه خنده دار دامن میزنه. اگه گفتین چیه؟ اونایی که خارج زندگی میکنن میدونن که یک روش تشخیص ایرانیها از خارجیها، نگاههای خیره و ناجور اونهاست. ماها عادت داریم خیلی تابلو و با کنجکاوی به خلایق نگاه کنیم و اینو توی خارج میشه به خوبی تشخیص داد.این مساله باعث خیلی از مشکلات هست. مثلا عیب جویی هایی که ناشی از همین کنجکاوی و فضولی در جزئیات کار مردم هست. همه ما میدونیم که از حرف مردم در امان نیستیم در مورد ظاهر خودمون، چیزی که به ندرت خارج از ایران مورد توجه قرار میگیره.
از قضیه زیاد دور نشم. این نگاه به دو دلیل باعث جلوگیری از مانور به موقع ما و رد شدن بدون دردسر میشه. اولا که از اونجایی که در حال رد شدن ما همه حواسمون به جزئیات بنده خدا و سر و وضع و ظاهرشه و نتیجتا عکس العمل ما واسه تعیین مسیر مناسب کند میشه. ثانیا ناحیه مرکزی چشم که برای فکوس استفاده میشه و خیلی کوچک هم هست، حساسیت بسیار کمتری به حرکت و تغییرات داره. در مقابل ناحیه حاشیه دید، میتونه تغییرات روبه خوبی حس کنه و در مقابلش عکس العمل بوجود بیاره.
حالا اگه اینو امتحان کنین خواهید دید که توی جاهای شلوغ به راحتی میتونین از بین مردم عبور کنین و کمتر به چنین بن بستهایی دچار میشین، اگرچه نفر مقابل ممکنه هنوز مشکل ساز باشه. فقط کافیه سعی کنین بجای نگاه مستقیم به شخص مقابل، ادامه مسیر رو نگاه کنین و اونو توی حاشیه دید بذارین!
آدم